ایجاد مدل تجربی کراتوکونوس (قوز قرنیه) در موش سوری با استفاده از کلاژناز

مقدمه: کراتوکونوس یا قوز قرنیه یک بیماری نسبتا شایع قرنیه است که تغییرات ساختاری آن منجر به نازکی پیش رونده قرنیه، مخروطی شدن و نهایتا ایجاد زخم در مرکز آن می گردد. با توجه به اندک بودن مطالعات در روند پیشرفت این بیماری در انسان بدلیل ملاحظات اخلاقی، و عدم وجود یک مدل حیوانی پذیرفته شده و سریع جهت ایجاد کراتوکونوس تجربی، امکان بررسی روشها و درمانهای دارویی موثر، تاکنون میسر نبوده است. لذا این تحقیق در جهت ایجاد مدل آزمایشگاهی کراتوکونوس با تمرکز بر نقش کلاژن در مکانیسمهای هیستوپاتولوژیکی بر روی حیوانات آزمایشگاهی طراحی شده است. روشها: در این آزمایشات از تزریق داخل قرنیه ای کلاژناز با غلظتهای 1، 3 و 6 میلیگرم / میلی لیتر در موشهای سفید آزمایشگاهی کوچک نر استفاده گردید. بررسی های ماکروسکپی و میکروسکپی در دوره های کوتاه مدت یک، سه و پنج روزه ، طراحی گردید. در مشاهدات ماکروسکپی، چشمها از نظر شدت کراتوکونوس، تحت عنوان امتیاز بالینی، درجه بندی شدند. مشاهدات میکروسکپی شامل بررسی کامل لایه های قرنیه، وجود التهاب، تغییر ضخامت کل قرنیه، ضخامت اپیتلیوم و تغییرات کلاژن و استروما می باشند. یافته ها: بیشترین میزان آسیب به قرنیه و مخروطی شدن ظاهری آن با دوز 6 میلیگرم / میلی لیتر مشاهده شد. در واقع، کلاژناز در غلظتهای 3 و 6 میلیگرم / کیلوگرم بطور وابسته به دوز باعث تغییر شکل و کدورت قرنیه گردید، بطوریکه بیشترین میزان آسیب به رشته های کلاژن، نازکی قرنیه و اپیتلیوم و پارگی قرنیه در برخی موارد، با دوز 6 میلیگرم / میلی لیتر مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که کراتوکونوس ناشی از تزریق دوز 6 میلیگرم / میلی لیتر کلاژناز در موش سوری نر می تواند بعنوان یک مدل حیوانی بالقوه برای مطالعات کراتوکونوس در نظر گرفته شود. برای اثبات جایگزینی آن برای کراتوکونوس انسانی مطالعات بیشتری پیشنهاد می گردد.